niedziela zwykła

Dziś na Eucharystii gromadzi nas Chrystus w piątą niedzielę w ciągu roku liturgicznego. Pamiętajmy, że nikt z nas ani cała nasza wspólnota parafialna nie jest w stanie pogłębić swojej więzi z Panem Bogiem bez Eucharystii. Dopiero karmiąc się prawdziwą Miłością, każdy chrześcijanin uczy się ofiarnego życia. Częściej i uważniej wczytujmy się w objawienie Boże zawarte w Piśmie Świętym. Jednocześnie wsłuchujmy się w to, co mówi Kościół, którego zadaniem jest ciągłe przybliżanie nas do zbawienia.

W dzisiejszą niedzielę, 2 lutego, w kalendarzu liturgicznym przypada święto Ofiarowania Pańskiego, w naszej polskiej tradycji nazywane świętem Matki Bożej Gromnicznej. Od początku czczono w Kościele pamiątkę przyniesienia Dzieciątka Jezus przez Maryję i Józefa do świątyni jerozolimskiej. Niekiedy dzień ten nazywano także świętem Symeona. Jak pamiętamy z kart Ewangelii, Maryja złożyła Dzieciątko w ręce świątobliwego starca Symeona. W Jerozolimie to święto obchodzono już w V wieku i łączono je z procesją ze świecami. Od X wieku upowszechnił się zwyczaj błogosławienia w tym dniu świec. Święto Ofiarowania Pańskiego ukazuje nam Chrystusa – Światłość świata. Przyniesiona przez nas świeca ma przypominać, że Chrystus nieustannie oświeca drogi naszego życia.

Dzisiejsza, ostatnia niedziela stycznia, tradycyjnie obchodzona jest w Kościele jako Światowy Dzień Trędowatych, ustanowiony w 1954 roku. Wiemy, jak straszna w skutkach jest ta choroba. Starajmy się więc pomóc chorym na trąd, aby byli leczeni w poszanowaniu ludzkiej godności. Dziś na świecie trędowatymi opiekują się głównie chrześcijańscy misjonarze. Wspierajmy ich naszymi modlitwami i ofiarami.

W Kościele trwa Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan. Pan Jezus domaga się wzajemnej miłości: „To jest moje przykazanie, abyście … Więcej

Dzisiejszą niedzielą wchodzimy w liturgiczny okres Adwentu, który jest radosnym oczekiwaniem na przyjście Pana. Do 16 grudnia będziemy zgłębiać tajemnicę … Więcej

Dziś obchodzimy uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata to ostatni mocny akord roku liturgicznego przed adwentowym wyciszeniem. Do kalendarza liturgicznego została wprowadzona przez papieża Piusa XI w 1925 roku, na zakończenie przypadającego wówczas Roku Jubileuszowego. W odnowionej liturgii Kościół obchodzi tę uroczystość w ostatnią niedzielę roku kościelnego dla podkreślenia, że wszystko ma swój początek i będzie miało swoje ukoronowanie w Chrystusie. W dzisiejszą niedzielę warto zapytać się siebie: na ile świadomie przeżywam rok liturgiczny i czynnie włączam się w jego celebracje? Warto też spojrzeć wstecz i zrobić osobisty rachunek sumienia z budowania, pogłębiania mojej przyjaźni z Panem Bogiem i bliźnimi. Pamiętajmy, że zawsze jest czas i miejsce, aby to jeszcze naprawić. Tylko zjednoczeni z Chrystusem możemy zdążać do jedności królestwa, w którym Pan Bóg „otrze wszelką łzę” i będzie wszystkim we wszystkich.

Spotkanie Chrystusa z Zacheuszem przypomina nam, że nie wystarczy tylko odwrócić się od zła, ale trzeba całym sercem zaangażować się … Więcej

Zbliża się listopadowy czas naszej refleksji nad przemijaniem. Doczesne drogi znajdują swój finał w tajemnicy śmierci, która staje się w … Więcej

„Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” – pytanie wybrzmiewające w dzisiejszą niedzielę może znaleźć wiele odpowiedzi. Ostatecznie … Więcej